rick op reis

Dag 35, 13 augustus 2009

Today is the big day! We gaan het ijs op! Tenminste dat is het plan. Wanneer we wakker worden regent het verdomme nog steeds. Regen op je vakantie is niet cool! It f*cks things up. Maar we hebben maar twee weken in New Zealand, en vandaag is de dag dat het moet gaan gebeuren.

We rijden naar het dorpje Franz Jozef en bekijken daar onze opties. We boeken een 5 uur durende wandeling waarvan 3 daadwerkelijk op het ijs. Hoe we in godsnaam 5 uur wandelen gaan overleven weten we nog niet maar gelukkig krijgen we kleding van de organisatie. Wel moeten we wachten tot 12:30.

Om de tijd te vullen ontbijten en internetten we wat. In een laatste poging om warme kleding te scoren loop ik nog wat winkeltjes af. Uiteindelijk vind ik twee respectabele  handschoenen in een kleine buurt super. Me handen blijven voortaan in ieder geval warm.

Om 12:30 verzamelen we bij de tour operator en moeten we door een heel proces van kleding ophalen en handtekeningen zetten. We moeten zelf 2-4 lagen warme kleding hebben en een korte of niet-spijkerbroek. Spijkerbroeken gaan plakken en schuren. We krijgen van hun een waterdichte overtrek-broek, een waterdichte jas, muts, handschoenen en bergschoenen + crampons. We krijgen te horen dat we tot onze knieën door het water zullen moeten en dat de schoenen waarschijnlijk nog nat zullen zijn van de vorige groep. F*ck, waar zijn we aan begonnen…

De kleding stinkt, en er is niets viezer dan je voeten in natte schoenen doen! Ongemakkelijk stappen we met de rest van de grote groep in de bus.

We worden naar de parkeerplaats gereden en maken kennis met onze guides. We moeten eerst 10 minuten door tropisch bos lopen, daarna een rivier van ijswater oversteken en dan een kwartier richting de rand van de gletsjer baggeren.

Wanneer we uit het bos komen en de gletsjer zien is het een gaaf gezicht. Een slurf van ijs dat door de bergen naar beneden kruipt. Aan de onderkant istie een beetje vies. Tussen ons en de gletsjer ligt een paar honder meter grind, gruis en rotsen. Dit is een van de weinige gletsjers op de wereld waar het contrast tussen tropisch bos en gletsjer zo groot is en de afstand ertussen zo klein.

We steken het water over en lopen naar de rand van de Gletsjer. This thing is huge! Awesome! Aan de rand worden we opgedeeld in 3 kleinere groepen. Wij gaan in de groep die van aanpakken houd. Lesley is me NIET dankbaar voor die keuze. We binden onze crampons (van die ijzeren spikes voor onder je schoenen) om en beginnen aan een stijle klim de gletsjer op. Lemmings hebben een trappetje uit het ijs gehakt, dus het scheelt een klein beetje.

Af en toe stoppen  we en krijgen in de stromende regen uitleg en tijd voor een paar foto’s. We klimmen verder de gletsjer op en lopen door een kleine ijsgrot heen. Bibberend en doorweekt persen we er een glimlach uit voor de foto en lopen weer verder. In de zomer moet het nog veel mooier zijn, met de blauwe lucht en het zonnetje. Maar zelfs nu, met de regen en de kou, is het nog steeds zeer indrukwekkend.

Wanneer we het hoogste punt bereikt hebben begint de weg naar beneden. Die is net zo pittig. Uitglijden of struikelen is geen optie, dan glij je wel eventjes door. Wanneer we weer bij het begin van de Gletsjer zijn doen we onze crampons af en lopen we weer terug naar de bus. De bus hebben ze slim helemaal vol geplakt met reclame van 1 of andere hot pools. Het ziet er super lekker uit, en we hebben daar echt zin in terwijl we zitten te bibberen in de stinkende bus. We verwachten een asociaal hoge prijs, maar het blijkt maar 6 euro per persoon te kosten. Dit is dus onze beloning. Terug bij de Base klimmen we zo snel mogelijk uit de vieze, stinkende, natte kleding en racen we naar de Hot Pools. De natte kleding gaat uit en de zwembroek gaat aan. Door de regen rennen we naar de 36 graden verwarmde pool en ervaren wat vakantie nou eigenlijk echt is! Van de 36 graden gaan we naar de heerlijk warme 40 graden pool.

Om de dag compleet te maken gaan we daarna heerlijk uit eten bij “The Landing”. Veel eten voor weinig dollars, en nog lekker ook! De tent is volgeladen en de sfeer is goed. Voor 35 euro proppen we ons vol. This is the good life.

Trots en voldaan vallen we als een roos in slaap in onze Hippie Camper.

Dag 36, 14 augustus 2009

Gisteren hebben we mogen spelen onderaan de Gletsjer. Vandaag willen we wat hoger op beginnen. Het plan is om een heli-hike te doen. Het is een beetje prijzig, maar het moet echt super gaaf zijn. Je wordt met een helicopter ergens hoog in de bergen gedropt, dichter bij het begin van de gletsjer.

Deze streek heeft een heleboel gletsjers en we willen vandaag de Fox Glacier doen. Deze ligt nog geen 20 kilometer van de Franz Jozef Glacier vandaan.

Wanneer we aankomen in het dorpje en informeren naar de heli-hike krijgen we teleurstellend nieuws te horen; door de regen en bewolking wordt er niet gevlogen vandaag! Nergens niet. Wachten op morgen en hopen op beter weer is een optie, maar een groot risico want de kans op regen is net zo groot. Het alternatief is weer een wandeling zoals die van gisteren, maar daar zitten we niet echt op te wachten. Die wandeling hebben we al gedaan. Er zit helaas niets anders op dan door rijden naar de volgende bestemming.

Om de pijn en teleurstelling te verzachten beloven we onszelf dat we dit de volgende keer gaan doen. Wanneer we hier in de zomer zijn. Wanneer het lekker weer is, en wanneer het ’t geld echt waard is.

We rijden ondertussen aardig door, en langzaamaan begint het wat minder te regenen. Dat betekent helaas niet dat het nu droog is bij de gletsjers, dit is gewoon een drogere streek.

Wanneer we rond half vijf aankomen in het skiplaatsje Wanaka zien we voor het eerst in een paar dagen weer de zon schijnen. Toch maakt het voor de temperatuur niets uit, het is hier nog kouder dan waar we vandaan kwamen.

Hoewel er nergens in de buurt sneeuw te zien is, behalve hoog op de toppen van de bergen, leeft Wanaka op dit moment van de snowboarders en de skiërs. Het centrum zit vol met snowgear winkels en er hangt een relaxte sfeer. Maar omdat er behalve skiën in Wanaka niets te doen is rijden we door richting Queenstown.

Voordat we in Queenstown aankomen herken ik echter een plaatsnaambordje van Cromwell. Wanneer ik de Lonely Planet erbij pak en de plaats op zoek weet ik weer waarom. In Cromwell, of eigenlijk het naastgelegen Clyde, begint een spectaculaire track die je kan wandelen of fietsen. Vroeger was het een spoorlijn, maar die is tientallen jaren geleden weg gehaald. De bruggen en tunnels zijn echter altijd gebleven en in 2000 heeft de overheid er een 4 tot 7 daagse wandeling van gemaakt.

Omdat het nu al laat is besluiten we te overnachten in Cromwell en morgen ochtend naar Clyde te rijden om daar eens wat meer te weten te komen over de track.