rick op reis

Dag 31, 8 augustus 2009

Een nieuw land een nieuw hoofdstuk. We landen na 6 uur vliegen om 07:00 op het vliegveld van Auckland. Het is hier verdomme 6 graden! Van 30 naar 6 is a big f*cking difference ! Rillend van de kou lopen we naar een andere terminal voor binnenlandse vluchten. Drie en half uur later vliegen we door naar Christchurch, en vluchtje van ongeveer een uur. Het is voorbij voordat je er erg in hebt. Dat zijn de fijnste vluchten.

In Christchurch halen we onze tassen op en gaan we op zoek naar Apollo car rental. Het blijkt dat ze niet hun eigen balie hebben binnen de terminal maar we krijgen een gratis 0800 nummer dat we kunnen bellen voor een free pick-up. We bellen en leren dat bij onze camper geen free pick-up inbegrepen is. Te goedkoop. We kunnen een taxi of een Airport Shuttle nemen wat neer komt op hetzelfde bedrag. We kiezen voor de optie om maar gewoon te lopen. Ish Gratish. Op het kaartje lijkt het 2.7 cm verderop.

Boy we where wrong! Na 15 minuten buffelen bereiken we het punt van opgeven. We hebben het toch echt niet voorbij zien komen, dus terug is het niet. Maar verder leek ook geen optie. We vragen het aan een local bij een supermarkt. Met me domme hoofd vergeet ik de straatnaam maar ze heeft gelukkig een kaart. Maar op de kaart kan ik het ook niet vinden. Ik voel me echt een ei. De vrouw is zo behulpzaam maar ik weet niets. Ze bied aan om ons te brengen, ze denkt een idee te hebben waar het moet zijn en ze heeft nog wat tijd voordat ze bij haar afspraak moet zijn. We zijn haar dankbaar en checken of we haar echt niet in de problemen brengen.

Ze rijdt eerst een stuk terug maar wanneer ze het niet kan vinden vraagt ze het aan 1 van de andere car-rentals. We bedanken haar nogmaals voor haar moeite maar ze zegt “We’ve all been traveling, so I now how it’s like”. Zo kan het dus ook! Ze weet waar ze moet zijn en ze dropped ons voor de deur af. Onderweg vertellen we onze plannen en ze geeft ons zelfs nog wat tips. We bedanken haar en nemen afscheid.

Bij Apollo begint de papier winkel. Handtekening hier, handtekening daar. Extra bij betalen voor dit, een extra verzekering voor dat. Dan laat ze ons onze kleine camper zien. Het is niet veel, maar alles wat we nodig hebben zit er in. We krijgen nog een extra set dekens en sneeuwkettingen mee. Ik denk dat we ons zorgen moeten maken met onze tas vol t-shirts en zwembroeken.

Het stuur zit aan de andere kant, en iedereen rijdt hier links. Het lijkt mij verstanding om ook maar gewoon links te rijden. Om te wennen rij ik een paar rondjes over het bedrijven terrein en wanneer ik me lichtelijk vertrouwd voel met de gespiegelde indeling richt ik het stuur op ‘t centrum van Christchurch. Tijd om wat benodigdheden aan te schaffen.

Bij Apollo hebben we een handig kaartje gekregen met wat tips waaronder een shoppingmall met warme kleding en voedsel. We parkeren de camper en gaan op zoek naar warme kleding. Ik kom naar buiten met een t-shirt van Transformers… niet erg warm, maar men gaat hem waarderen. Less is evenmin succesvol. Voorlopig staat de kachel nog voluit in onze Hippie Camper. In een grote supermarkt gooien we de kar vol met vanalles.

Aan de overkant spotten we een Pizzahut die moet volstaan als onze lunch. Mijn Pizza is teveel dus nemen we het mee voor onder weg. Het is inmiddels als 4 uur geweest en we willen niet in Christchurch blijven. Vanavond willen we verblijven in Kaikoura.

We sturen de onze flowerpower bak de snelweg op. Om 17:00 begint het al aardig donker te worden en om 19:30 voelt het alsof het als 23:30 is! De dagen zijn kort hier. Om 20:00 komen we aan in het pikkedonkere Kaikoura. Het is uitgestorven dus gaan we op zoek naar een Holiday Park waar we onze Camper aan de stroom kunnen hangen. Aan het einde van de weg vinden we er een. We betalen 10 euro en pluggen onze camper aan de power.

Nu de zon weg is begint het nog verder af te koelen! We maken onze camper in orde, poetsen onze tanden en kruipen onder de dubbele dekens. We zetten de heater aan en hij doet zijn dappere taak. Niet veel later vallen we rond 21:00 in slaap. Gelukkig hebben we onze camper nog nergens tegen aan gereden.

Dag 32, 9 augustus 2009

Verdomme het is koud! Die heater die we erbij hebben gekregen werkt ook alleen maar wanneer hij zin heeft. Bibberend verzamelen we onzelf onder de hete douche waar we dankbaar lang gebruik van maken.

We rijden onze camper dorpje van Kaikoura weer in maar op zondag is er weinig te beleven hier. We rijden een stukje langs de kust naar een zeehonden colonie. Er is een stuk strand met een rij bergen langs de kust en het ziet er echt geweldig uit. Weer heel wat anders dan dat we tot nu toe gezien hebben.

We zijn de afstanden hier nog niet helemaal gewend, maar het is best weinig allemaal. Binnen een kwartiertje zijn we er. We moeten over wat rotsen klimmen maar staan we dan oog in oog met twee kleine baby zeeleeuwtjes. We kunnen echt heel dichtbij komen en maken dan ook een boel mooie foto’s. Het zijn echt kleine foto modelletjes, want elke keer als er een camera op ze gericht wordt nemen ze de grappigste poses aan.

We besluiten om vandaag richting het noorden te rijden, richting Nelson. Het is gewoon verder over dezelfde snelweg als waarmee we gekomen zijn. Twee uurtjes later belanden we in Picton, niet al te groot plaatsje. Vanaf hier vertrekt de veerboot naar het noordereiland. Veel andere campervans zullen hier hun oversteek maken, maar wij houden het in deze vakantie alleen bij het Zuidereiland.

Vanaf Picton nemen we een oude scenic highway die ons langs de kust voert. Het uitzicht is erg mooi, maar de weg is wel erg slingerend! Gelukkig vallen de afstanden allemaal erg mee en komen we op tijd aan in Nelson. Onderweg hebben we natuurlijk nog regelmatig gestopt om te genieten van de natuur. Tanken is hier gelukkig ook wat goedkoper dan bij ons. Ongeveer 80 cent de liter.

Nelson is een wat grotere stad en bestaat dan ook uit meer dan 1 straat. We parkeren de bus in het centrum en zoeken naar een internet cafe. Het is nog steeds zondag dus bijna alle winkels zijn dicht en het is uitgestorven hier. We updaten het thuisfront en het lukt me eindelijk om het filmpje van Las Vegas te uploaden. Internet is hier gelukkig een stuk verder ontwikkeld dan op de Polynesische eilanden.

Inmiddels is het alweer donker. We besluiten te kijken welke films er draaien in de lokale bioscoop, maar dat viel erg tegen. Dus gingen we maar aan de overkant onze teleurstelling weg eten bij de Burger King.

Daarna gaan we op zoek naar een Holiday Park waar we kunnen overnachten. De Lonely Planet heeft er een paar en we rijden naar de dichtstbijzijnde. We moeten even zoeken in het donker maar we weten het uiteindelijk te vinden. De keuze is reuze want we zijn bijna de enige hier. Het is duidelijk low-season. Des te beter. Dan zijn alle douches en wc’s lekker fris en fruitig.

We lezen nog wat in onze boeken en vallen uiteindelijk in slaap onder onze dubbele dekens.

Dag 33, 10 augustus 2009

New Zealanders zijn erg bewust bezig met duurzaam leven. En terecht natuurlijk. Een land met zoveel natuur heeft een hoop te verliezen. Overal zie je bordjes dat je bewust om moet gaan met warm water en supermarkten gebruiken minder licht en airco voor hun winkels. Afval word grotendeels gescheiden. En voor 2000-zoveel willen ze 40% minder CO2 uitstoten. Alleen nergens zijn er windmolens of zonneschermen te vinden. Nergens.

Wanneer we wakker worden is het bewolkt. We douchen en rijden met de camper terug naar het centrum van Nelson. We parkeren de auto gratis bij de Burger King en halen een hot coco en een Maple Nut Scone bij de Starbucks verderop. Met deze bodem springen we weer in de Flower Power Bus en rijden we richting het Abel Tasman Park.

Het is niet al te ver maar we moeten over een paar zigzaggende weggetjes rijden waar zelfs ik misselijk van werd. Gelukkig waren we rond de middag op de plaats van bestemming. Bij de meeste belangrijke bezienswaardigheden hebben een information center, en ook hier. We kijken door het scala aan tours wat er aangeboden wordt en we kiezen er eentje uit die past bij onze eigen wensen en schema. Abel Tasman National Park is een lang gerekt natuurgebied langs de kust. Het is erg tropisch en kenmerkt zich door zijn prachtige gouden stranden. Wandelingen nemen al gauw een volle dag in beslag, maar de meeste duren zelfs meerdere dagen. Dat is voor ons helaas geen optie, vanwege de tijd maar ook vanwege onze outfits. Die zijn nog steeds niet aangepast aan deze temperaturen. We kiezen voor een korte wandeling, 2 uur, en laten ons droppen door een water taxi.

We zijn de enige, en zo voelen we ons al de hele tijd. De wegen zijn leeg, en de holiday parken zijn rustig. Voor een grote attractie van dit land is het aardig stil. Ik snap dat het hier winter is, maar heel europa heeft toch zeker nu zomer vakantie? Naja, wij treuren er in ieder geval niet om. We laten ons afzetten door de water taxi en beginnen aan onze wandeling. Het is hier inderdaad erg mooi, en erg tropisch. In de zomer moet het hier overstromen van de toeristen. Nu is het verlaten en rustig. Heerlijk. We klimmen en stuk omhoog en hebben een prachtig uitzicht op het strand waar we begonnen waren. Het is een kom van goud-geel strand omgeven door bos. Het pad loopt langs de kust maar voornamelijk door dicht tropisch bos. Af en toe zijn er prachtige uitkijk punten.

Na twee uur lopen komen we uit bij een ander mooi strand. We worden hier opgepikt door de water taxi die ons weer terug brengt. Er is geen pier, en de boot kan niet dicht genoeg bij het land komen om onze voeten droog te houden. Gelukkig is de dude van water taxi zo cool om ons te tillen. Gelukkig was er niemand in de buurt om het te zien, anders zou deze er zeker homo-erotische gedachtes van hebben gekregen.

Wanneer we afgezet worden is het alweer bijna avond. We internetten een klein beetje bij de information center en gaan daarna weer terug de weg op. We rijden totdat het goed donker is en parkeren de Camper op een bijna leeg park in de buurt van de Golden Bay. We pluggen ons in het stroom en lezen nog wat voordat we in slaap vallen.

Dag 34, 11 augustus 2009

Om 9 uur zitten weer op de weg. We gooien eerst de tank vol en rijden dan verder richting Golden Bay. Wanneer we aan het einde van de weg komen zit er niets anders op dan omdraaien. Het is hier waarschijnlijk in de zomer erg mooi, maar met de bewolking en alles is het maar een grauwe boel. Weinig Golden aan deze Bay als je het mij vraagt.

We moeten het hele stuk naar Nelson weer terug rijden. Vanaf daar gaan we richting The West Coast. Richting de gletsjers. Onderweg begint het ook nog eens te regenen en het trieste plaatje is compleet. Het ziet er naar uit dat dit een lang dagje rijden wordt.

We proberen vandaag gewoon zoveel mogelijk kilometers te maken, en zo dicht mogelijk bij de Franz Jozef Glacier te komen. Morgen willen we een wandeling gaan doen maar dan moeten we wel aardig door rijden.

Onderweg stoppen we in Greymouth. Als we morgen een gletsjer willen gaan beklimmen hebben we toch echt warme kleding nodig. Omdat het al laat is, is bijna alles al dicht. Toch weet Less nog wat warme kleding te scoren. Ik blijf helaas achter met lege handen.

Om 20:30 komen we aan in Hari Hari. 50 kilometer voor de gletsjer. Hari Hari bestaat uit 1 hele straat en de lokale kroeg is tevens een camping, een hotel, een information center en een camper-park in 1. Het weer is nog steeds kut. Het regent al de hele dag. We warmen ons bij in de kroeg met een warme chocomelk.

Een hele dag in de auto is vermoeiender dan dat het lijkt en we gaan maar meteen naar bed zodat we een beetje fit zijn morgen.