Om 04:30 landen we na 8 uur vliegen op Papeete, de hoofdstad van Frans Polynesie. Alles is hier in ieder geval een stuk kleiner! Niet erg fancy. We gaan door de douane, halen onze tassen op en pinnen meteen maar wat Polynesische franken. We vliegen straks door naar Moorea. Een eiland ernaast. We lopen naar een klein gebouwtje dat wat verder van het hoofdgebouw ligt en moeten nog even wachten voordat de boel open is. We vliegen om 06:00. We checken in en geven onze bagage af.

Wanneer we het vliegtuig in kunnen zien we een klein proppelorvliegtuigje staan. Er kunnen maximaal 20 man in. Het is een klein ding, we moeten onze lange lichamen er echt in vouwen. De vlucht zelf duurt maar 10 minuten. Een van de kortste lijnvluchten ter wereld. Om 06:30 staan we dus ook weer met onze koffers op straat. We hebben een paar opties om bij ons hotel te komen maar de goedkoopste is met de bus. We lopen een stukje richting de hoofdweg en wachten een half uurtje op de bus.

De bus zet ons netjes af voor een kleine 2,5 euro per persoon. Onderweg hebben we meteen een stuk van het eiland gezien. Ziet er lekker tropisch uit! Maar helaas is het erg bewolkt.

We weten dat we veels te vroeg zijn om in te checken, maar toch proberen we het. Helaas, geen optie, gewoon wachten. Daarnaast zijn we ook nog eens bij het verkeerde gedeelte, maar dat is niet echt een probleem. De eigenaar kan ons om 11:30 ons er naar toe brengen. Tot die tijd chillen we wat aan het mooie strand.

We komen iemand tegen die fietsen verhuurd. We laten hem twee fietsen bezorgen om 12:00 bij onze bungalow. Lesley probeert al de hele ochtend een SMSje te versturen, maar dat wil maar niet lukken. Dan maar een mailtje.

We worden afgezet bij onze bungalow, en we zijn verbaast! We verwachten crap in dit dure land, maar onze bungalow is groot en kijkt uit over de zee. Nice! We hebben een keuken, een douche en goede bedden. We maken de tent ons eigen en niet veel later worden onze fietsen gedropt. Meteen maar even boodschappen doen.

Een paar minuten fietsen verderop ligt een klein dorpje met een paar simpele supermarktjes. We slaan er wat spullen in, waaronder 12 hamburgers (het ging alleen maar per 12…) dus we zullen de aankomende dagen veel Hamburgers eten. We fietsen alle spullen weer terug en maken ons een lekkere lunch.

We zijn brak van al het gereis, en het weer blijft ook maar gaar doen met zijn donkere dreigende wolken. Het lijkt er ook op dat ik een verkoudheid heb opgelopen door die moordende airco in het vliegtuig. Vandaag blijven we verder hier. Even gewoon rusten en genieten.

Dag 2

We worden vroeg wakker want we vielen gisteren ook vroeg in slaap. Zal de jetlag wel wezen. We zien de zon opkomen, en het ziet er hoopvol uit voor vandaag. Minder bewolking in ieder geval. Ik spring op de fiets en haal een vers gebakken stokbrood bij een supermarkt verderop. Lesley kookt een paar eieren en ons ontbijt is klaar.

Na het ontbijt springen we weer op onze fietsen en beginnen we een stuk van de rondweg te verkennen. Dit eiland heeft voornamelijk maar 1 weg, en dat is de rondweg langs de kust. Het is 60 hele kilometers lang. Je kan hier dus moeilijk de weg kwijt raken. Een paar kilometer verder komen we bij een groot luxe hotel waar veel activiteiten zijn. We fietsen het terrein op en doen net alsof we gasten zijn. Jaloers kijken we naar de mooie bungalows aan het mooie strand. Goed geregeld hier! Ze hebben hun eigen Turtle Rehabilitation Center, maar er valt hier blijkbaar weinig te rehabiliteren. Ze hebben wel 3 hele schildpadden waaronder een geestelijk beperkte die amper wat kan. Chronisch opgesloten, geen kans op vervroegde vrijlating. Tortilla heet het ding. Ook kan je hier zwemmen met Dolfijnen. We snappen niet helemaal hoe ze dat bedoelen, want hun leefomgeving is zo klein dat je er moeilijk in kan zwemmen. Beetje zielig, maar het zal vast goed verdienen so who cares…

We fietsen weer wat verder op de rondweg en komen zowaar bij een shoppingmall uit. Het bestaat uit wel 3 hutjes en een telefooncel. Wij waren in ieder geval snel uitgeshopt.

Langzaam fietsen we weer terug naar onze bungalow waar we de rest van de bewolkte dag doorbrengen met lezen en slapen. ’s Avonds hakken we wat hamburgers in stukjes en maken er een lekkere spaghetti saus van. We smikkelen wat en maken een nieuwe vriend. Het is meneer poes. Grijs en hongerig. Spaghetti lust Meneer Poes wel. Dus we hadden een derde eter. Ik zat zo vol van de slierten dat ik op bed ging liggen. Dat was dan ook meteen het laatste wat ik die avond heb gedaan. Lesley kijkt nog een aflevering van Chuck op de Apple.

Dag 3

We zijn weer vroeg wakker maar te lui om een ontbijt te maken. We zijn echt te traag geworden de afgelopen dagen. Gaat vandaag anders zijn. We weten de boel te rekken tot 10 uur en springen dan op onze gehuurde fietsen. Die moeten we vandaag voor 10:30 terug brengen. Langzaam wordt het weer steeds beter, de zon krijgt steeds meer ruimte van de wolken om te schijnen. Nadat we onze fietsen hebben gedumpt regelen we twee kajaks. We stoppen onze spullen in de waterdichte zakken die we nog hadden van onze Maleisie trip en beginnen met peddelen. Aan de overkant liggen kleine tropische eilandjes.

Het kost altijd meer moeite dan dat het lijkt. Flink bezweet komen we aan de overkant aan, maar het ziet er hier wel goed uit! Het water is hier echt perfect blauw. Verderop worden er pijlstaart roggen gevoerd. Jeweetwel… die beesten die Steve Irwin gemold hebben. Maar hier zijn ze liev. Deze vissen zijn vast tegen zinloos geweld, ik voel het aan ’t water. We krijgen vis om ze te voeren en ze eten het zo uit onze hand. Ik vind het een mooi moment om eens te kijken hoe goed mijn camera onder water presteert, dus neem ik een duik in het water. Foto’s maken onderwater is een stuk moeilijker dan boven water! Dus ik moet nog wat meer oefenen, maar ik heb wat plaatjes van de roggen.

Inmiddels is de zee wat gestegen en de wind wat feller geworden. We besluiten om weer terug te pedellen maar de golven zijn ook wat hoger geworden. En ook de stroming. Het kost ons dus aardig wat energie, maar uiteindelijk bereiken we veilig de overkant. We betalen uiteindelijk 13 euro per persoon voor 3 uur varen. We twijfelden eerst nog of een we een tour zouden doen. Dat had zeker 60 euro gekost en zouden we op dezelfde plekken komen. Scheelt toch weer.

Om onze bungalow te betalen moeten we eerst nog even wat geld pinnen dus lopen we naar de bekende shopping mall. Daar proberen we te pinnen maar we worden gewoon gedissed! Geen geld. Alsof we boeven zijn! “We were instructed to give your card back”. Instructed by who dan?! Terug bij het hotel betalen we maar met de CreditCard. Betalen met een creditcard is altijd zuur omdat het pas later van je rekening wordt afgeschreven. Vanaf het hotel moeten we, nu we geen fietsen meer hebben, terug lopen naar ons gedeelte. Dat ligt 4 kilometer verderop. We doen er een uur over en kopen halverwege lunch.

Terug in onze bungalow douchen we het vieze zout van onze lichamen en kijken we een paar afleveringen Chuck. We maken opnieuw spaghetti voor het avondeten en Meneer Poes vind het lekker. Daarna pakken we onze tassen in en checken we het internet nog even. Morgen vliegen we om 8:15 via een tussenstop op Tahiti naar Huahine, onze volgende stop tijdens deze reis.