Om 08:00 komen we aan in Los Angeles. De busreis heeft ons weer gebroken, maar deze nieuwe bestemming geeft ons energie. We staan een beetje brak voor de deuren van de Greyhound bus terminal, waar we inmiddels al 3 keer hebben gestaan. We moeten nu naar het vliegveld, want we willen onze auto ophalen. Ik probeer nog te zoeken naar een buslijn die ons er heen kan brengen, maar we kiezen er toch voor om met een illegale taxi ernaar toe gebracht te worden. We spreken een prijs af en laten ons naar het vliegveld rijden. Die illegale taxi’s geven je toch altijd weer een onrustig gevoel, maar uiteindelijk ging alles goed.

Op het vliegveld nemen we een gratis shuttle naar onze verhuur bedrijf. Daar mogen we een auto uitkiezen binnen onze klasse. We nemen een duivel rode Dodge Caliber. Klinkt stoer. Is ie niet. We stellen Tom meteen in op ons hotel, je weet nooit of je misschien al in de kamer mag. Dat is helaas niet het geval. We moeten tot 1 uur wachten, en het is nu 10 uur. Dat gaan we dus niet doen, en we gaan maar meteen de stad verkennen. Ons hotel ligt dicht bij het vliegveld, maar ook dicht bij Venice Beach. Dus we rijden daar meteen maar naartoe. Lekker de dag aan het strand beginnen, heerlijk! Wanneer we daar aankomen is het al een chaos van auto’s. We hebben eigenlijk weinig trek om te 20,- dollar te betalen om te parkeren en rijden wat rondjes opzoek naar een gratis parkeer plek. Die vinden we niet, dus betalen we elders 12,- dollar om de auto neer te zetten.

Het is zondag en dat is duidelijk een dag dat Los Angelosianen ook naar Venice gaan. Het is een drukte van belang. Overal wordt er gesport. Mini-tennis, mini-squash, basketball, surfen, hardlopen, skaten, echt vanalles. Het strand herken je meteen van de serie Baywatch. Mooi wit strand, links en rechts van die safeguard huisjes en verderop dat hoofdkwartier waar Mitch (David Hosselen-hof) altijd liep te blaffen. We parkeren onszelf op het strand, en chillen wat. Ik val in slaap maar Lesley maakt me weer wakker en we lopen verder. De atmosfeer is hier echt heel relaxt. Iedereen doet lekker zijn ding, het ziet er tropisch en gezellig uit en er zijn genoeg plekken om te chillen. We stoppen dan ook om wat negers te zien basketballen en raken in gesprek met Rob. Een ex-basketballer en nu coach. Hij verteld ons dat hij een tijd in europa heeft gewerkt, en zelfs een paar maanden in eindhoven. We vertellen wat over elkaar, en wisselen uiteindelijk telefoonnummers uit. Misschien dat nog even gaan chillen later deze week.

Het is inmiddels al lang 1 uur geweest, dus rijden we terug naar het hotel. We checken in, en zijn wederom verbaasd over hoe ‘nice’ onze kamer eruit ziet. We maken de kamer ons eigen, en nemen meteen een verfrissende douche. De auto hier bij het hotel parkeren kost 20 dollar per dag. Dat vinden we een beetje onnodig veel. Aan de overkant is een foodcourt, mat allerlij fastfood tentjes en een grote parkeerplaats. Daar kunnen we de auto vast wel gratis laten staan. Dus hebben we dat gewoon gedaan.

Opgefrist en wel stappen we weer in de auto en rijden we in 20 minuutjes naar Santa Monica. Ook een kustplaats. We weten de auto in een gratis parkeerplaats te parkeren. Santa Monica heeft een beroemde pier met een heus pretpark erop. Het is er echt super druk, en ook het lange brede strand ligt vol met mensen. We lopen een rondje op de pier en gaan dan naar het winkelcentrum wat erachter ligt. Het is er druk maar erg gezellig. Om de 100 meter zijn er straat entertainers in alle vormen. Muziek, dansen, aapjes, opvoeringen, vanalles. Aangekleed met fontijnen, bomen, bankjes en terrasjes is dit echt een gezellig stukje Amerika. Terwijl ik in de Barnes and Noble naar boeken zoek gaat Less los in de kledingwinkels.

Om 7 uur gaan we weer terug naar de auto, en terug naar het hotel. Met de busreis en alles zijn we aardig moe, en verlangen we weer naar een goed bed. Eerst misbruiken we het gratis internet nog even en vallen daarna in een diepe coma.

Dag 2

We staan rond een gezonde tijd op en checken wat uitstapjes op internet. Rob (de Venice Beach negert) heeft ons wat interessante tips gegeven. We claimen ons onbijt, maar het stelt niet veel voor.

We hebben een tijd geleden al online kaarten gekocht voor Universal Studios. Een pretpark naast de ‘famous’ Universal film studio. Je kan er een uur durende tour doen die je langs allerlij sets brengt. Dat willen we vandaag wel zien en dus springen we in de auto. Het verkeer zit ons mee, want we kunnen aardig door rijden. LA staat erom bekend een totale verkeers chaos te zijn. Blijkbaar niet vandaag.

30 minuutjes later staan we voor de poorten. We betalen om te mogen parkeren en laten onze auto voor wat het is. We komen eerst langs de City Walk. Een pretpark op zich. De City Walk is een winkel centrum met een bioscoop en een boel eetgelegenheden. We lopen er snel doorheen, we willen nu gewoon zo snel mogelijk naar die tour toe zodat het tenminste nog een BEETJE rustig is. Met onze e-tickets kunnen we direct naar binnen en ontlopen we zo allemaal lange rijen.

We sluiten ons achteraan de hele lange rij bij de studio tour. Het is ongetwijfeld de meest populairste attractie van het park. Maar gelukkig rijden er continue ‘treintjes’ en de rij is de hele tijd in beweging. Wanneer de tour begint is het al snel duidelijk. Het is grotendeels een attractie zoals dingen die in scene zijn gezet. Overstromingen, ontsporende metro’s en instortende bruggen. Maar gelukkig krijg je ook echte sets te zien, waar nog steeds dingen worden opgenomen. Desperate Housewifes bijvoorbeeld. Sets die in meerdere films zijn hergebruikt, maar ook memorabele sets zoals de vliegtuig crash-set uit War Of The Worlds. De hele tour duurt bij elkaar een uur, en het is leuk om gezien te hebben. Zeker als je wat met films hebt.

De volgende attractie is ook iets wat op mijn verlanglijstje stond. Terminator 2-3D. Een korte 3D film gemaakt na het success van Terminator 2. Deze korte film heeft ongeveer net zoveel gekost als de oorspronkelijke 2 uur durende speelfilm. Gemaakt door Cameron zelf en met de originele cast lijkt me dit wel even leuk om gezien te hebben. Het is al een tiental jaar oud, dus een beetje verouderd is het wel. Maar uiteindelijk heeft het me wel geinspireerd. Voor Less was het een beetje uitzitten, al de geschiet en gedoe.

De volgende attractie is dan ook voor Less. Simpson The Ride. Ik heb echt geen idee wat het is, maar de omschrijving noemt het een ‘visual rollercoaster’. Blijkt dus een simulator achtig iets te zijn, en best wel goed gedaan ook!

Vermaakt en een beetje misselijk staan we weer buiten. We komen tot de conclusie dat we nu alles wel gezien en gedaan hebben waarvoor we hier kwamen. We lopen naar de City Walk en besluiten om de nieuwe Harry Potter te checken. We willen eigenlijk UP zien maar het is moeilijk om een bioscoop te vinden die hem NIET in de verschrikkelijke 3D versie draait. Deze bioscoop draait hem gewoon normaal, maar de tijden schikken niet. Harry Potter dus. In Nederland breekt hij alle records las ik, maar deze zaal is helemaal leeg, en eigenlijk snap ik wel waarom. Watskebeurd met het boek mensen? Beetje ruk dus.

Wanneer we buiten komen is het begin van de avond. We springen in de auto en cruisen samen met Tom naar Hollywood. We vinden een spot waar we goedkoop 30 minuten kunnen parkeren, maar uiteindelijk blijkt dat het lopen naar The Walk Of Fame alleen al 20 minuten in beslag neemt. Wanneer we er aankomen kunnen we meteen weer terug. We zetten de auto dichterbij, en vinden zowaar een GRATIS parkeer plaats! F*ck betalen! Whoohoo. Anarchie!
Voor mij was hier niets nieuws onder de zon. Uiteraard lagen alle ‘sterren’ nog steeds op dezelfde plek. Bij de ster van Michael Jackson lagen bloemen en fans namen afscheid. We lopen wat heen en weer, roepen elkaar wanneer een vette acteur zien liggen, en gaan dan terug naar de auto.

In een city-guide magazine die we bij Hollywood gehosseld (lees: geregelt) hebben zagen we wat interessante spots, waaronder de Arclight cinema. We hebben nog wel zin in een filmpje… we zijn per slot van rekening in LA. Het ligt wel 1 hele kilometer verderop, maar toch pakken we de auto (we wisten van te voren niet dat het zo dichtbij was). Het blijkt dat de premiere van Funny People (film met o.a. komiek Adam Sandler) net is afgelopen. We zijn via de zijkant binnen gekomen en zien buiten allemaal fans staan. We checken bij de counter ‘what the f*ck is going on’ en ze verteld ons het Funny People verhaal. Geacteerd ongeinteresseerd, maar stiekem telleurgesteld dat we Adam Sandler hebben gemist,  kopen we twee tickets voor Public Enemies.

De film begint pas om 23:25 en we hebben nog een uur te vullen. Aan de overkant is een Borders boekenwinkel, maar die gaat om al 22:30 dicht. Ik koop snel nog twee boeken voordat we eruit geschopt worden. Wat verderop ligt een DVD/Platen winkel, en we nemen een kijkje binnen. De blurays zijn hier goedkoop, we besluiten om er morgen terug te komen.

De film valt een beetje tegen. We vinden dat de karakters niet goed zijn uitgewerkt en erg oppervlakkig overkomen. Helaas. Het is inmiddels 02:00 en het voordeel is dat we snel terug bij ons hotel zijn. Er rijdt geen eend op straat. We laten het denken aan Tom over. We parkeren de auto weer gratis aan de overkant.

Dag 3

Het was een korte nacht. Natuurlijk waren we pas laat thuis maar uitslapen is geen optie. We eten ons ontbijt en rijden naar de Farmers Market/The Grove. Je kan er heerlijk eten en o.a. vers fruit kopen. Verderop kan je shoppen in een sfeervol, leuk stukje winkelstraat. We kopen er onze lunch en we vervolgen onze reis naar de Disney Concert Hall.

De Disney Concert Hall is een prachtig stukje architectuur. We lopen er omheen en  nemen een kijkje binnen. Echt heel gaaf gedaan. Het gebouw heeft geen rechte lijn in zich en is aangekleed met stalen platen. Gezien is gezien en we gaan weer verder. We stellen Tom in op de DVD store van gisteren, dat ligt hier namelijk niet ver vandaag. Ik geef er wat grove dollars uit aan een boel goede Blurays (Pirates of the Caribbean 1 en 2, Wall-E, Prison Break en Cloverfield).
Volgende stop is Beverly Hills. We checken de grote dure huizen in de heuvels en stappen uit op Rodeo Drive. Hier is waar de celebrities shoppen. In te duure winkels, gevuld met te lelijke high-fashion kleding. Opzich leuk om gezien te hebben, maar niet een plek waar je al je tijd wilt verdoen.

De zon begint alweer langzaam te zakken en we besluiten dat het tijd is om naar Griffith Park te gaan. We proberen nog om dicht bij de iconische Hollywood Sign te komen, maar we weten de weg niet dus rijden we maar meteen door naar Griffith Observertory. Het is erg druk, dus moeten we een stukje lopen vanaf de auto. Griffith Observertory is een sterrenkijk-station/museum. Het heeft een paar hele grote telescopen maar het is vooral interessant vanwege zijn ligging. Vanaf deze plek heb je een prachtig uitzicht over LA. Eromheen ligt het grootste park van LA. Veel mensen komen hier om te wandelen en te relaxen. Wij komen voor het uitzicht. Het is nu nog licht, maar wanneer de zon onder is veranderd de skyline in een lichtbak. Om de tijd te doden verrijken we onze kennis over het helal in het museum gedeelte. Het observatorium wordt nu niet echt meer gebruikt. Om goed naar de sterren te kunnen kijken moet je weinig omgevingslicht hebben. LA is inmiddels zo groot geworden dat de licht vervuiling het bijna onmogelijk maakt om nog wat te kunnen zien.

Wanneer we weer buiten komen is het donker en zien we hoe deze gigantische metropool de hemel verlicht. We maken wat foto’s en vinden het tijd om te gaan. Na het latertje van gisteren vinden we het wel even lekker om op tijd in het hotel te zijn.

Dag 4

Vandaag is onze laatste dag in LA, en in Amerika. Vanavond vliegen we naar Tahiti. We slaan het ontbijt maar over en hebben onze tijd nodig om de tassen dicht te krijgen. Proppen en persen. We laden alles in de auto en checken uit.

We hebben bijna alles gedaan en gezien wat we op ons lijstje hadden staan, het enige wat nog over blijft is de Warner Bros. Studio Tour. We stellen onze trouwe Tom weer in. Voordat we aankomen kopen we onderweg eerst nog even een ontbijtje kopen. Wanneer we de hoek om rijden zien we meteen al de typerende watertank met het WB logo erop. Wat opvalt is dat dit heel anders aangepakt is als bij Universal. Een stuk minder pretpark.

We betalen de 45 dollar entrée en krijgen een intro filmpje te zien. De groep wordt opgedeelt in kleinere groepjes en ieder krijg zijn eigen guide. De guide verteld al meteen dat elke tour uniek is en afgestemd zal worden op de wensen van de groep. Zo zo. De beste man polst een beetje wat we leuk vinden en de tour begint. We zijn maar met z’n achten en beginnen op de backlot (de exterieur sets). Hij begint te vertellen over verschillende sets en de geschiedenis eromheen. Vervolgens stappen we uit en laat hij ons binnenkanten zien van de enkele decors de daadwerkelijk een binnenkant hebben. We staan in de kapsalon waar Zohan (van Don’t Mess With The Zohan) werkt, of eigenlijk dezelfde ruimte wat in The Back-Up Plan (een nieuwe film met Jennifer Lopez) is gebruikt als dierenwinkel. Dezelfde straat die Steven Spielberg gebruikte in zijn film Minority Report. En ook dezelfde straat die gebouwd werd voor de film Annie. Zo krijgen we ook een jungle-set te zien, waar vele series zijn opgenomen maar bijvoorbeeld ook de scene uit Jurrasic Park wanneer men in een modderpoel kijkt en het water zien trillen vlak voordat de T-Rex opduikt.

Van de backlot gaan weer naar de frontlot, de soundstages, oftewel de studio’s. Momenteel worden wat extra scenes opgenomen voor de film Jonah Hex en Megan Fox is daarbij. Hopelijk komt ze een beschuitje met ons eten! Ook word er een anti-piracy commercial gefilmd en we kunnen een beetje zien hoe dat in zijn werk gaat. Geen grote namen helaas. We stoppen bij wat studios, werkplaatsen en bij het props-department (props zijn dingen om je set mee aan te kleden, zoals bankjes, tafeltjes, glazen, boeken, broodroosters, etc.). Dan mogen we een soundstage in. Daar staat de set van de hit-serie chuck. I love that serie! In deze studio staat het magazijn van de Buy More en het huis van Chuck, zijn zus en die van Casey. Echt heel vet om te zien, zeker als je fanatiek de serie volgt.

Daarna rijden we nog wat rond, stappen hier en daar uit en bekijken het 1 en ander. De set van Friends’ Central Purk, de Tumbler uit Batman, het pak van The Joker, de Nerd Herd auto’s en ga zo maar door. Na twee-en-een-half uur zit de tour erop, en ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben! Veel beter dan die ‘suffe’ tour van Universal. This is the real shit. Helaas Megan Fox niet meer gezien, maar die kans was natuurlijk ook uitzonderlijk klein.

We halen de auto op en gaan op zoek naar een wasserette. Na twee weken reizen en zweten mogen er ondertussen wel wat dingen gewassen worden. We vinden er eentje en gooien onze vieze kleding in de wasmachine. Daarna 4 keer in de droger. Een uur later, en 2 dollar lichter is alles schoon en zo goed als droog. We voelen ons echt een beetje Amerikaan nu we dit gedaan hebben.

We besluiten ons verblijf af te sluiten bij de gezellige Farmers Market waar we gisteren waren. We eten een beetje vroeg, maar het gaat er goed in. Lesley een Calzone Pizza en ik een berg Spaghetti Meatballs. We smikkelen en smullen en vullen daarna wat tijd in een parkje in het shopping gedeelte. Ik lees me boek terwijl Less slaapt en daarna draaien we de rollen om.

Dan is toch echt de tijd gekomen om de auto terug te brengen, en in te checken op het vliegveld. Dat is altijd zo’n nutteloos langzaam gedoe, maar het hoort er nu eenmaal bij… We doen wat we altijd doen en zitten 3 uur later in het vliegtuig naar Tahiti. Bye Bye America!

PS: Uiteraard lezen we altijd me erg veel plezier jullie reacties. Maar vaak hebben we geen tijd of de ‘resources’ om te reageren. Dus keep them coming!