Dag 24
We beginnen rustig aan vandaag. Om 14:30 hoeven we pas bij de ferry te zijn die ons terug brengt naar het vaste land, dus we hebben nog een half dagje om wat dingen te doen. Mijn plan is om vandaag naar het lokaal bekende view-point te wandelen. Vanaf daar heb je een schitterend uitzicht over het eiland. Hetzelfde uitzicht als die op de ansichtkaarten.
Voordat we uit onze kamer moeten maken we nog even dankbaar gebruik van de douche en airco. Ik haal mijn kleding op die ik heb laten wassen, en hijs me in een frisse, schone outfit. Daarna checken we uit en droppen we onze bagage bij de balie, zodat we daar niet de hele tijd mee hoeven te slepen.
Na het ontbijt komen we tot de conclusie dat het toch wel erg heet is om nu in de volle zon de klim naar de viewpoint te maken. Met de lange busreis die later vandaag gaan maken in het vooruitzicht besluiten we het rustig aan te doen en te genieten van onze bewegingsvrijheid.
Om 14:30 staan we braaf bij de ferry, hopend op redelijk zitplek. We hebben de middag door gebracht met lezen, internetten en een massage voor Less en nu is het tijd voor de lange, lange reis naar Bangkok. Eerst moeten we 1,5 uur met de ferry.
Terug op het vaste land worden we goed opgevangen en begeleid naar de bus. Zo te zien gaat de bus naar Bangkok vol. Het is ondertussen 16:30 en we vinden een plekje helemaal achterin de bus. Dit word onze nieuwe verblijfplaats voor de aankomende 12 uur, dus zo goed en kwaad als ging maakte we het ons thuis. De bus zelf valt niet mee. Het is een ouder model met niet al teveel beenruimte. Gelukkig wel airco, en wat oude televisie schermen waar de eerste illegale film al aan het draaien is.
Vol geladen begint de bus aan de reis. Na een paar uur mogen we er echter alweer uit om wat te eten. We proberen wat te eten, maar echt honger hebben we niet. We willen ook zoveel mogelijk voorkomen dat we het toilet in de bus moeten gebruiken.
Wanneer we weer rijden gebeurt er waar we al de hele vakantie bang voor waren. Lesley wordt ziek. Ze is misselijk, maar kan niet overgeven door de reispillen. Het wordt er alleen maar erger door. Op een gegeven moment is Lesley bij de mobiele toilet gaan campen om te voorkomen dat ze zometeen klaas-chap-choi-vaak voor ons in de nek kotst. Ik zie Lesley pas weer na een paar uur, en maak mezelf gemakkelijk met de extra vrije stoel naast me. Er is op dit moment toch niets wat ik voor haar kan doen.
Comments