rick op reis

Dag 22
We staan ruim voor 5en beneden. Braaf met onze bagage te wachten in de lobby. Het is nog helemaal donker en mijn lichaam protesteerd duidelijk tegen het vroege opstaan. Het wilt slapen! Toch is ‘t elke keer weer afwachten of het vage gesprek dat je met de locals hebt gehad goed is gegaan en dat in dit geval het busje ons hier netjes komt op halen. Maar uiteraard zorgen om niets, het gaat ook deze keer helemaal foutloos. Er stopt een ruime, redelijk nieuwe, minivan voor de deur en we laden onze spullen in. In het busje zitten al wat mensen. Voordat we Penang verlaten pikt de chaufeur eerst nog een paar andere reizigers op, en met een bijna volle bus rijden we met een hoog tempo richting de thaaise grens.

Hier komen we rond 9 uur aan, en we belanden achterin een lange rij van bussen en auto’s. Het blijkt hier niet zo heel goed geregeld te zijn bij de douane. 2,5 uur later rijden we pas Maleisie uit, na lang gewacht te hebben in een lange, lange rij. We rijden nog geen 10 minuten en rollen zo een nieuwe file in. Dit keer de douane van Thailand. Hier gaat het gelukkig iets sneller, maar lang niet snel genoeg.

Rond 1 uur beginnen we eindelijk weer vaart te maken. Wel zijn we weer een aantal stempels rijker, en gelukkig hebben we geen problemen gehad bij de douane gehad. Op internet hadden we al wat horror-verhalen gelezen van mensen die met de trein binnen zijn gekomen en eigenlijk niet een volledig visum/stempel hebben gekregen. Zo ook in ons geval, maar de douane-Chap-Choi bleek ervan op de hoogte en maakte er gelukkig geen probleem van. Ondertussen beginnen onze mede-passagiers gedurende de rit steeds vaker op hun horloges te kijken. Ze moeten namelijk de laatste boot naar Kho Phi Phi halen.

We raken in gesprek met een engelse vrouw die al twee jaar op Kho Phi Phi werkt in een Dive Shop. Ze raad ons aan zeker niet in Krabi te blijven maar met haar mee te gaan naar Phi Phi. Ze wilt ons wel helpen met een goede slaapplaats, zodat we niet opgelicht zouden worden door de vele proppers die op Phi Phi bij de kade de touristen staan op te wachten. We besluiten inderdaad maar met haar mee te gaan, mits we de boot halen dat is. De “estimated time of arrival” is ondertussen aardig dicht op de vertrek tijd van de boot.

Wanneer we na een lange, en saaie, rit aankomen in Krabi hebben we amper nog tijd om een ticket te kopen voor de boot. Maar we hebben nog geen thaaise roepies, en er is ook geen bank in de buurt. Gelukkig kunnen we worden afgezet bij een bank waar ik thaaise flappen uit de muur trek. Snel kopen ik de tickets en we worden in een achterbak gegooid samen met de engelse vrouw en een andere backpacker uit ons busje. We haasten ons naar de pier en halen nipt de grote ferry.

We hebben 1,5 uur de tijd om bij te komen van alle haast, want zo lang duurt de bootreis. Deze boot is aanzienlijk groter dan dat we gewend zijn. Dit is een echte ferry, waar wel meer dan honderd mensen op kunnen. En hij zit ook nog eens helemaal vol.

Op Kho Phi Phi worden we inderdaad bij het uitstappen belaagd door grote hoeveelheid aan proppers. We lopen snel de gammele, houte, pier af die hier tijdelijk is gebouwd. Ernaast ligt al een nieuwe grote, betonnen aanlegsteiger, maar die is blijkbaar nog niet klaar. We lopen naar de plek waar we de engelse vrouw weer zouden ontmoeten. Als de vrouw er is lopen we met haar mee naar de dive shop waar ze werkt, die tevens fungeert als een tourist information centre. Daar krijgen we alle informatie die we nodig hebben om een goede afgewogen keuze te maken.

Wanneer we naar ons gekozen hotel lopen valt het ons op dat er niets meer te zien is van de tsunami die een aantal jaar geleden hier alles verwoeste. De houten hutjes zijn allemaal vervangen voor sterke stenen gebouwen. Ze hebben hier een heel centrumpje gebouwd met veel eet tentjes en een boel andere winkeltjes. Ons hotel is ook erg nieuw, en dat is voordelig voor ons want we krijgen een mooie schone kamer. De prijzen hier op het eiland zijn wel iets hoger dan dat we gewend zijn, maar het scheelt niet veel. Phi Phi is natuurlijk een populaire vakantie bestemming en daardoor zijn de prijzen standaard al een stuk hoger.

Wanneer we ons opgefrist hebben is het alweer 6 uur geweest en het begint alweer donker te worden. We lopen wat rond door het centrum op zoek naar een lekker restaurantje. Die hebben ze hier genoeg, en we kiezen voor iets waar we spaghetti kunnen eten want daar heb ik zoals gewoonlijk wel zin in.

Na het eten is het aardig donker. We lopen nog wat rond en boeken een rondvaart trip voor morgen. Daarna houden we het voor gezien want we zijn behoorlijk gebroken van de lange reis en we hebben ook nog niet echt een idee wat hier te doen is.