rick op reis

Dag 9
We worden om 7:50 verwacht bij de duikshop, en we zijn gelukkig netjes op tijd. We ondertekenen wat formulieren en krijgen onze snorkel-gear mee. Om 8:30 lopen we naar de speedboot toe die ons naar Sibuan gaat varen. We zijn samen met twee engelsen, die een 3-daagse duik curses volgen, de enige die naar Sibuan gaan, en we beginnen ons af te vragen of we wel de goeie keuze hebben gemaakt.

Vanacht heeft het even goed geregent maar in de ochtend was het alweer droog. Wel was het nog bewolkt, en was het wat grauwiger dan normaal. Dat is jammer, want ik hoop dat het bij ‘t eiland de zon lekker schijnt. Anders is het natuurlijk niet helemaal bounty.

De boot trip duurt iets meer dan een uur. Voordat we het eiland op mogen moeten ons eerst melden bij een legerpost dat zich heeft gepositioneerd op ‘t eiland. Door een paar gijzelingen een paar jaar geleden worden deze eilanden goed in de gaten gehouden door ‘t Maleisische leger. Sibuan blijkt een heel klein eilandje te zijn, ergens midden in de zee. Er staan wat bomen, een leger post en er wonen een paar stammen in zeer primitieve omstandigheden. Meer is er niet. Wanneer de boot op ‘t strand ligt komen er meteen een boel kleine Chap-Choi-honger-negertjes aanrennen. Sommige beginnen meteen met de boot te poetsen en anderen doen wat verschillende kleine klusjes.
Op dit eiland wonen zo’n 40 ‘inboorlingen’ in hutjes gemaakt uit palmboom bladeren. Ze hebben allemaal oude, vieze kleding aan die ze waarschijnlijk geruild hebben tegen cocos noten. Deze mensen zitten hier al een paar generaties en hebben geen nationaliteit. Velen van hen, en vooral de kinderen, zijn nog nooit aan het vaste land geweest en kennen waarschijnlijk dingen zoals een TV niet. Laat staan dat ze een beeld hebben van landen zoals Nederland. Maleisie laat deze mensen gewoon hun gang gaan op ‘t eiland zolang ze niemand tot last zijn. We gaan wat snorkelen, en komen tot de conclusie dat het hier mooi is om te snorkelen, maar niet veel spectaculairder dan bij Turtle Islands. We zien wel wat meer vissen, en zelfs een paar zee-egels. Ondertussen is het nog steeds bewolkt, maar we hebben goede hoop dat over een uurtje of twee alle bewolking wel is weg getrokken.

Ondertussen zijn er meerdere bootjes met touristen gearriveerd en er zijn nu ongeveer 20 touristen op ‘t eiland. Les en ik hebben het wel even gehad met het snorkelen en we lopen wat langs het strand. Het is echt heel bijzonder om te zien hoe deze mensen hier overleven. Ze hebben praktisch niets. Ze bouwen alles zelf. Het idee dat deze mensen hier zo kunnen leven heeft natuurlijk ook wel iets vets. Iets onafhankelijks. Er zijn veel kinderen, en ze vinden ons erg interessant. Je kan je voorstellen dat als de mensen op het vaste land ons al aanstaren dat onze vertoning hier helemaal een schok is voor de locals.

Ik maak wat foto’s van het eiland en de bewoners. Er zijn wat Maleisische touristen die met mij op de foto willen, en ik voel me even een attractie. Een beetje overompeld verstop ik me daarna maar op de boot. Niet veel later begint de zon eindelijk door te komen, en het eiland begint er nu echt heel mooi uit te zien. Door het zakkende water zijn de stranden nu ook wat breder, en het water is een stuk blauwer. Na wat foto’s te hebben gemaakt duiken Les en ik weer in ‘t water en snorkelen wat aan de andere kant van ‘t eiland. Het is nu nog toffer om te snorkelen omdat het allemaal veel helderder is door de doorbrekende zon. Het water is veel helderder blauw, en de vissen kleuren nog mooier. Op mijn zwem terug naar de boot kom ik de echte Finding Nemo tegen. In een anamoon zitten 2 kleine clown-visjes verstopt. Bang om naar buiten te komen. Net zoals in de film. Helemaal in me element roep ik Les erbij en laat mijn ondekking zien. Op een gegeven moment moest ik toch echt afscheid nemen en ging ik terug naar de boot waar ik nog wat van het uitzicht genoot.

Toen de 2 engelse klaar waren met hun duik lessen gingen we met de boot terug naar Semporna. Daar was natuurlijk geen reet te beleven dus we gaan naar onze kamer, wassen het vieze zout van onze lichaampjes en eten beneden wat in het restaurant dat bij het hotel hoort. We eten simpel, maar lekker. Daarna proberen we nog wat te internetten (mailen enzo) maar het internet is hier nog steeds prehistorisch traag.

We spelen nog een spelletje kaart, kijken wat tv en gaan dan op tijd slapen zodat we uitgerust morgen de bodem van de zee kunnen ontdekken op Pulua Sipadan!

Pulua Sibuan

Lesley Rockt haar Snorkel-gear

Less rockt de schommel

Beach!

Locals

Locals

Locals

Locals

Locals

Locals

Locals

Locals

Locals

Locals