Wanneer we in Maupiti aankomen is de dag zowat al voorbij. Gelukkig is de zon wel weer gaan schijnen. Wanneer we aankomen staat Gerald op ons te wachten. Toen we vanochtend opstonden hadden we nog geen plek om te slapen, maar samen met Joe hebben we voor vanavond wat gevonden. Voor morgen moeten we opnieuw op zoek.

Gerald brengt ons met zijn boot naar zijn pension. Pension Poe Iti. Het bestaat uit 4 bungalows op een mooi stukje strand. Het ziet er goed uit. Ze doen hier veel met eigen stroom en eigen water. Erg groen. Vandaag kunnen we hier niets meer doen dus genieten we van het uitzicht en de ondergaande zon.

Maupiti is verreweg het kleinste eiland wat we tijdens deze vakantie bezoeken. Er wonen op het eiland ongeveer 900 mensen en de rondweg is niet langer dan 9 kilometer. Het heeft geen restaurants of hotels, alleen maar pensionnetjes. Geld is hier ook niet te krijgen, dat moet je van te voren allemaal bij je hebben. Behalve snorkelen, wandelen of luieren is hier niets te doen. We zitten hier ook maar 1,5 dag. 3 keer per week kan je met het vliegtuig terug naar de hoofdstad Papeete.

Tijdens het avond eten leren we de familie van Gerald kennen. Zijn twee dochters en een vriend. We vertellen allemaal wat we doen en wat voor studie we volgen. De 1 word kleuter leidster, de ander Air Trafick Controller. We maken wat grappen en lachen hier en daar wat. Ze nodigen ons uit om morgen mee te gaan de berg op het hoofd eiland te beklimmen. Het is een jaarlijks ritueel. Dat lijkt ons natuurlijk erg leuk, wat moeten we in godsnaam anders doen.

Het avond eten is veel vis maar het valt reuze mee. Het meeste is erg lekker, en in de eigen keuken gemaakt. We hebben de hele dag nog niets gegeten dus wel proppen ons flink vol. We betalen er overigens ook 20 euro per persoon voor.

In onze bungalow kijk ik nog wat afleveringen Friday Night Lights. Toch wel fijn zo’n laptop. Wanneer de zon hier onder is valt er niets meer te doen.

Dag 2

Op tijd opstaan, want voordat we de berg gaan trotseren eerst nog even goed ontbijten. Het ontbijt is uitgebreid, lekker en gezellig. De hele ploeg is er en we hebben er zin in!

Gerald brengt ons van de motu naar het hoofdeiland waar we maar meteen aan de wandeling beginnen. Vanaf het eerste moment gaat het al steil omhoog. De eerste 100 meter is nog een betonnen trap, maar daarna klimmen we over wat muurtjes en moeten we het doen met een simpel pad. Later moeten we ook nog met beide handen klimmen en klauteren. Het zweet druppelt al flink van onze voorhoofdjes. Onderweg hebben we wat spectaculaire uitkijkpunten. Het is een prachtige dag.

Halverwege begint het Less toch wel een beetje teveel te worden. De arme meid kan gewoon niet zo goed tegen al die warmte en inspanning. Het gaat dan ook pittig omhoog. Ze stelt voor om op ons te wachten maar dat laten we niet toe. Gewoon mee naar de top. We doen er uiteindelijk een uur en een kwartier over, en sommige stukken gingen echt steil omhoog. Stukken berg moesten we beklimmen. Eenmaal boven was het schitterend. Alsof je op het topje van de wereld stond. Toch was het maar 300 nogwat meter hoog, maar het voelde als 300 kilometer. We koelen heerlijk af en maken wat foto’s.

De weg terug naar beneden is net zo pittig. De knieën en voeten krijgen het flink te verduren. Zo steil naar beneden kan ook erg glad zijn. Ondanks dat we goed opletten glijden we toch nog een paar keer uit en Less houd er zelfs een tijdelijk aandenken aan over (een schrammetje op haar hand).

Terug beneden gaan we mee roggen spotten. Ze hebben hier naast de Sting Ray ook de Leopard Rays en de Manta Rays. Helaas hebben we weinig geluk. We spotten enkel een school Leopard Rays maar ze zitten een beetje diep. Ach ja, je kan ook niet alles hebben.

Less voelt zich ondertussen aardig ziek. De klim naar boven heeft voor een nare nasmaak gezorgd. Misselijkheid en kloppende hoofdpijn zijn het gevolg. Omdat we geen kamer meer hebben gaat ze onder een palmboom bij het pension liggen.

We regelen uiteindelijk een andere slaapplek en Gerald vaart ons erheen. De plek is echt super basic en je kan er moeilijk vrolijk van worden. Het gaat gelukkig alleen maar om een avondje. Morgen om 6 uur vertrekken we alweer naar het vliegveld. In een supermarkt kopen we een pak kip nuggets die we bakken in de pan.

De avond eindigt met het gebruikelijke chillen.