rick op reis

Dag 15
We worden later wakker dan de bedoeling was, maar dat uurtje extra voelt goed. Het blaren prikken en de massage lijken bij ons beide te werken en hoewel de last nog niet weg is, is het wel minder geworden. We proppen al onze spullen in de tassen en checken uit.

Vandaag willen we naar Batu Caves en daarna door naar Cameron Highlands. Bij de tour operators merken we echter al snel dat wanneer we ook naar Batu Caves willen gaan we een behoorlijk krappe planning krijgen. Teleurgesteld schrappen we de Caves van ons lijstje en gaan op zoek naar de eerst volgende bus naar Camaron Highlands. De eerste tour operator verteld ons dat de volgende bus pas om 13:00 gaat, en dat deze tijden overal hetzelfde zijn. Toch informeert Lesley bij nog wat andere operators terwijl ik op de spullen let, en ze vind een bus die om 10:30 vertrekt. Opvallend genoeg hebben de maleizen er een handje van om eerst te zeggen dat iets niet kan of beschikbaar is, en wanneer je dan door vraagt hebben ze het opeens toch wel. Willen ze nou geld verdienen of niet?!

We hoeven niet lang te wachten voordat we de bus in kunnen. Maar wat een reis had moeten zijn van 3 uur word er 1 van 6 uur. Hoe dit zo gekomen is, is ons ook een raadsel. Onderweg zijn we een paar keer in slaap gevallen, dus dan lijkt het allemaal sneller te gaan. Na al die uren en uren reizen die we er al op hebben zitten deze vakantie neem je het allemaal niet zo nauw meer 😉 . Blijkt.

In de plaats Tanah Ratah zoeken we een kamer, maar de goede goedkope hotels die in de Lonely Planet staat zitten allemaal al vol. We boeken een kamer voor 4 personen bij een onbekende tent. De kamer is matig maar de prijs is voordelig. Ondertussen is het alweer 16:00 en door verschillende tour operators, waar je o.a. trips kan boeken, vertellen ons dat het voor vandaag geen zin meer heeft om naar de plantages te gaan. De plantages sluiten namelijk allemaal rond 16:30. Dit is wel gaar, want morgen vertrekken we alweer vroeg naar Taman Negara. Dat zou dus betekenen dat we 6 uur voor Jan-Chap-Choi-met-de-korte-achternaam in de bus hebben gezeten en een hele dag verloren hebben. We besluiten ons geluk een beetje op de proef te stellen en een taxi voor 2 uur te huren. Dit blijkt een goede keuze te zijn, want de Taxi-Chap-Choi kent weer allemaal andere Chap-Choi’s die bij de plantages werken en hij sluist ons gemakkelijk naar binnen. Eerst brengt hij ons naar de populairste thee-plantage in de buurt en gidst ons persoonlijk door de thee-fabriek. Hoewel de fabriek voor vandaag al buiten gebruik was kregen we alsnog een aardige indruk van hoe het allemaal te werk gaat. Daarna drinken we wat thee en Lesley zet haar tanden in een Choco-Brownie terwijl we van het mooie uitzicht genieten.

De volgende stop is bij een Strawberry Farm. Een stukje minder interessant want het is gewoon een overkapt gebeuren met heel veel aardbeien plantjes. Wel hebben ze een winkeltje waar ze verse aarbeien producten verkopen zoals een verse aarddei shake en wat niet al.

Na deze farm zijn de twee uur al bijna voorbij, rekening gehouden dat we ook nog terug willen naar Tanah Ratah. Ondertussen met al dat reizen en ‘haasten’ hebben we het 1 en ander aan ontbijt en lunch overgeslagen dus eten we wat bij een locaal tentje niet ver van ons hotel. Terwijl we wachten op ons eten (voor mij Roti Canai (pannekoek dinges) en voor less Indiaanse Kip Tandoori met Naan) spelen we een potje ‘pesten’. Opvallend genoeg wint Less 3 van de 4 keer, maar ze is al zo gewend aan het verliezen dat winnen hetzelfde voelt als verliezen. Ofzo.

Met al het lezen in mijn nieuwe boeken begin ik een beetje achter te lopen met  de blog, dus ik besluit om er eventjes de tijd ervoor te nemen in een internet cafe. Terwijl ik me begraaf tussen in alle herinneringen gaat Lesley terug naar de kamer om te proberen van haar hoofdpijn af te komen. 3 uur later (om 01:00) betaal ik 2 euro en ga ik terug naar de kamer.