Onze laatste dagen in Polynesie zijn in zicht en om die door te brengen in Tahiti is niet echt een goede keus geweest, maar wel de meest praktische. Tahiti is een groot eiland en het herbergt de vieze hoofdstad papeete.

Alles werkt hier wel weer wat makkelijker. Het is duidelijk een stuk minder primitief. Er rijden bussen en mensen spreken Engels. We hebben wel de kleine fout gemaakt om zonder verblijf naar dit eiland te komen. Onze Lonely Planet uit 2006 brengt ons naar meerdere gesloten slaapplaatsen en dat is niet cool met die zware tassen in deze hitte. Er is hier blijkbaar een hoop veranderd sinds 2006.

We nemen de bus vanaf het vliegveld naar het centrum van Papeete voor nog geen euro per persoon. Eindelijk iets goedkoops hier! Bezweet en met spierpijn lopen we maar naar de toeristen info balie en laten ons informeren. Er zijn nog een aantal andere opties om te slapen. Ze zijn behoorlijk prijzig, 120/150 euro per nacht, maar we zijn bijna in staat om het maar gewoon te doen. We vinden er ook een voor 80 euro die wat verder ligt. Een sommetje maakte het voor ons nog onmogelijk om niet voor de goedkopere te gaan. Het scheelt gewoon 40/70 euro per nacht, en daar kan je veel leuke dingen voor doen.
De kamer is basic, en het ligt in een soort ghetto lijkt het wel. Overal hekken en bescherming en veel vuil op straat. Maargoed, we slapen wel ‘goedkoop’. De kamer heeft een airco, maar om die mogen gebruiken moeten nog eens 20 euro betalen. Dan niet.

Voor Less der verjaardag krijgt ze van mij nog Whale Watching kadoo, en dit is het laatste moment om daar nog aan te voldoen in Polynesie. We boeken een prijzige, maar enige, 3 uur durende tour voor morgen. Voor vandaag doen we nog wat boodschappen en lopen we door het centrum van Papeete. We internetten wat, en kopen wat souvenirs. Vanavond wilden we eigenlijk uit eten, maar alle aanraders uit de Lonely Planet zijn gesloten! Bummer.
Terug in het hotel misbruiken we de douche nog wat, en kijken we een film (Powder Blue, matig) op de laptop. Uit verveling speel ik een potje CnC3 (toevallig het enige spelletje op m’n laptop).

Dag 2

Vandaag worden we om 8 uur opgehaald om de walvissen te gaan bekijken. Voordat we gaan ontbijten we eerst een karige maaltijd bestaande uit stokbrood en thee. We worden naar het luxe Intercontinental Hotel gebracht vanwaar we zullen vertrekken. We zijn vandaag de enige, en dus is het een prive tour.

Er zijn twee boten, 1 met duikers, en wij. Ze varen beide een andere kant op en de gene de als eerste een walvis spot roept de ander op. Eerst varen we door de haven van Papeete, een trieste vertoning. Hopelijk zien we nog Dolfijnen, maar ze zijn nergens te bekennen. Op zee begint de zoektocht naar walvissen. Je moet goed opletten want je zal hem alleen spotten door een wolkje te zien die uit zijn ‘blowhole’ komt.

We hobbelen bijna twee uur op en neer, en de zee is soms aardig ruig. We voelen hem in onze buikjes. Na een tijdje beginnen we de hoop bijna op te geven, maar gelukkig spotten we er dan eindelijk 1. Langzaam vaart het bootje dichterbij. Niet te snel want dan schrik je hem af, niet te langzaam want dan ben je hem kwijt. We proberen te zoeken waar hij boven gaat komen. Stiekem en stilletjes komt de baas vlak achter ons een kijkje nemen. We zien hem nog net onder gaan. Dude, he is BIG! Eigenlijk is het enige wat je van de walvis kan zien is een stukje van zijn rug wanneer hij adem haalt en zijn staart wanneer hij weer onder water gaat. Maar het is ’t idee!

We volgen de walvis een tijdje. Soms zien we hem als een donkere vlek in het water om hem dan even later weer adem te zien halen. Soms raken we hem ook kwijt en moeten we even zoeken voordat we hem weer gevonden hebben.

Na een tijdje zijn we al ruim over onze drie uur durende tocht heen en moeten we toch echt weer terug naar de haven. De score is een magere 1, maar het was vet om te zien! Het was de prijs niet waard, maar dat is eigenlijk met alles hier.

We laten ons afzetten in het centrum en eten een lunch bij een bakery achtig dingetje. Daarna internetten we nog wat en lopen we langzaam terug naar ons pension. Daar aangekomen doen we boodschappen zodat we vanavond wat te eten hebben. Terug in het pension is er nog maar weinig te doen. Beetje films kijken voor school en boeken lezen. We maken ravioli uit blik klaar maar het is niet erg spectaculair.

Dag 3

Vandaag vertrekken we alweer uit dit pension. Misschien maar goed ook. We vliegen morgen ochtend om 4 uur ’s ochtends naar New Zealand en dan vonden we het een beetje zonde om een hele overnachting te betalen. We zullen ons tot 02:00 vannacht moeten gaan vermaken want dan kunnen we inchecken.

We eten ons ontbijt en pakken daarna onze tassen in. Hopelijk voor de laatste keer in een lange tijd. Eenmaal in onze camper hoeven we niet steeds alles in te pakken om het vliegtuig in te kunnen. Daar hebben we wel even behoefte aan. Niet om de twee dagen weer met alle tassen te hoeven slepen.

We kunnen onze tassen bij het pension laten, maar dan moeten we ze wel weer voor 17:00 komen ophalen want dan gaat de boel hier op slot. Dat is een beetje onhandig en we besluiten dan ook maar onze tassen op het vliegveld in een kluis te stoppen.

Sjokkend en puffend lopen we met onze tassen naar het centrum waar we moeten zoeken naar een bus naar het vliegveld. We gunnen onzelf geen luxe. Na een tijd zoeken en alweer helemaal gaar te zijn van het slepen hebben we de bushalte gevonden, maar we laten ons eerst verleiden door een McFlurry. Dat hebben we wel verdient. Wel moeten nog wel eerst een half uur in de rij staan… ach het is tenminste ‘betaalbaar’.

Na de Flurry gaan we maar meteen voor een heel menu, ik bedoel… nu we er toch zijn. Tijdens het smikkelen leren we dat de tassen stallen op het vliegveld ook niet erg handig is. Waarschijnlijk gaat het daar ook vroeg dicht, en moeten we alsnog weer terug naar het vliegveld om de tassen op te halen. De laatste bus naar het vliegveld zal ook rond de 21:00 gaan dus dat geeft ons ook al niet zoveel vrijheid. We passen ons plan maar aan. Eerst wat internetten en souvenirs kopen en daarna maar gewoon naar het vliegveld.

Dus staan we om 18:00 op het vliegveld. Alles gesloten en uitgestorven. Nog 8 uur te vullen voordat we kunnen inchecken. Gekkenwerk. Lesley leest haar boek uit en ik speel spelletjes op m’n iPhone. We halen wat avond eten bij het enige winkeltje dat nog open is. We spelen een paar potjes pesten. We lopen wat rond, en slapen wat. Ergens vind ik een stopcontact en plug in mijn laptop in. Ik kijk een film voor school, schrijf een stukje blog van een paar dagen geleden, en fix wat foto’s. In Nederland slaapt iedereen dus internetten heeft ook geen zin.

Om 23:00 sluit het ‘restaurant’ en gaan we ergens anders hangen totdat het 01:00 is. Dan kunnen we inchecken. Een half uur later kunnen we door de douane en dan lijkt de tijd opeens een stuk sneller te gaan. We wachten nog een uurtje bij de gate totdat we kunnen boarden. Uiteindelijk vertrekt het vliegtuig een half uur eerder. Er is wat slecht weer onderweg dus ze gaan eromheen vliegen. We parkeren ons in twee stoelen bij een nooduitgang en vallen niet veel later na het opstijgen in slaap.