rick op reis

Gisteren was nog even opstarten! We waren zo uitgeput van het reizen dat we eigenlijk niet heel veel hebben gedaan. Vandaag begint het pas echt. Door het tijdsverschil werden we ‘s nachts vaak wakker maar uiteindelijk hebben we al onze slaap in gehaald. En dat merk je wel! We begonnen de dag met een heleboel meer energie!

We beginnen de dag rustig. We hadden een tijdje geleden al online kaarten gekocht voor Alcatraz. We moesten pas om 11:00 bij de ferry zijn, dus dat gaf ons alle ruimte om rustig aan te doen. Dus doen we dat ook. We beginnen traditiioneel relaxt bij de Starbucks. Rare is dat elke Starbucks weer zijn eigen assortiment aan voedsel heeft, en dit keer zat er maar weinig interessants bij. Dus met lege magen en smoothie en thee in de hand liepen we richting de beroemde San Francisco cable cars. We hadden al gezien dat we daarmee snel bij de Fishermans Warf konden komen, waar we naartoe moesten.

De vorige keer dat ik in San Francisco was heb ik de Cable Cars alleen maar zien rijden, maar gisteren hebben we beide een 3 daagse travel pas gekocht dus deze keer willen we het mee maken! We wachten bij de halte op de Car, maar de eerst volgende zit helemaal vol. De volgende ook, maar we kunnen nog aan de buitenkant hangen. Of we wel even onze rugzakken af willen doen, en ons drinken willen lozen. En dit was echt een leuke ervaring. Juist om aan de buitenkant te hangen! Een kwartier lang gaan we heuvel op en af en onderweg springen er mensen vanaf en komen er af en toe een paar bij, als het past. Onderweg hebben we nog even een hilarisch moment met z’n allen wanneer er een chinees probeert te file parkeren. In alle ergenis lukt het hem na 10 keer proberen eindelijk zijn auto te parkeren om vervolgens alsnog ergens anders naartoe te rijden. Het was net een youtube filmpje.

Aangekomen bij het eindepunt moeten we nog een klein stukje lopen naar pier 33, waarvan de ferry naar Alcatraz vertrekt. Dit gedeelte komt mij allemaal erg bekend voor. Hier was ik nog geen twee jaar geleden. Het is 10 minuten varen naar het eiland, en aangekomen krijgen we eerst een speech van een ranger. Daarna lopen we naar boven, en doet Lesley de autio tour. Het is nog steeds erg fris in San Francisco, en ook nog eens erg bewolkt. Jammer, want mijn vorige bezoek was super zonnig en heerlijk warm. Maargoed, warm weer krijgen we nog genoeg. Om Alcatraz voor een tweede keer te bezoeken was eigenlijk een beetje saai, en vooral als het weer minder fijn is. Maar Lesley vond het erg interessant, en ook wel indrukwekkend. Opeens sta je dan in een stereotype amerikaanse gevangenis. Ze zien er ondertussen natuurlijk al lang niet meer zo uit, maar toch is dat het beeld wat we van Amerikaanse gevangenissen hebben.

Terug op de pier lopen we naar de touristische Fishermans Warf. De zon is ondertussen doorgebroken, en het begint lekker weer te worden. Op de warf is het een gekkenhuis. Het stikt er van de touristen. De pier ligt vol met eet tentjes. Maar we kunnen niets vinden waar we even rustig kunnen zitten en eten. Alles is druk of vol. We lopen door naar het einde van de pier, waar een heleboel zeeleeuwen liggen te zonnen. Wanneer we dat gezien hebben gaan we op zoek naar iets te eten. Het is inmiddels 1 uur geweest, en we hebben nog altijd niets gegeten.

Uiteindelijk belanden we bij een MacDonalds. We schuiven er een hamburger in, en gaan dan naar Telegraph Hill. Dit is ongeveer een half uurtje lopen. En tijdens deze stijle wandeling omhoog genieten we van het zonnetje en de San Franciscoze straten. Dit begint er een beetje op te lijken! Boven op Telegraph Hill staat de Coit Tower. Deze toren is gebouwd ter ere van de firefighters van San Francisco. De toren is het spruitstuk van een brandslang. De toren biedt een mooi uitzicht over de stad. Maar voordat je er bent moet je aardig stijl omhoog lopen. Uiteraard moet je ook nog een tijd in de rij staan, dus toen we eindelijk boven waren was de Zon alweer verdwenen. Maar dat mocht het uitzicht niet bederven! Maar toen we het eenmaal gezien hebben stonden we alweer snel in de rij om naar beneden te gaan.

Vanaf Telegraph Hill zijn we helemaal terug gelopen naar ons hotel/Union Square. Een behoorlijke afstand dachten we, want met de Cable Car deden we er toch nog een tijdje over, maar het was zo gelopen. En zo hebben we ook weer een leuk en gezellig deel van de stad gezien. Inmiddels was het 5 uur geweest, en bij Union Square ben ik even een boekenwinkel binnen gegaan terwijl Lesley naar wat andere winkels in de buurt ging. Ik vond wat boeken die ik wel wilde kopen, maar koos uiteindelijk een hele andere. Een boek over twee broers die zonder enige ervaring en geld een film hebben gemaakt in Hollywood. Lesley kwam met lege armen terug en toen zijn we maar gaan rusten in ons hotel. Oorspronkelijk zouden we ergens wat gaan eten, maar we hadden helemaal geen honger. Dus besloten we om naar Bruno te gaan. Die wilde we beiden wel graag zien. Dit keer in een andere bioscoop. Een behoorlijk nieuwe. De zaal zat vol, en het publiek had er zin in! Ze gingen he-le-maal stuk tijdens de film, en wij ook.